Blokfluit, spelletjes en breien: Maria woont naar haar zin op Zuiderdreef
Een echte doorzetter, dat is Maria. Op haar zestiende kreeg ze een hersenvliesontsteking. Haar extreme hoofdpijnen werden eerder niet serieus genomen. Ze lag in een coma en heeft daarna alles opnieuw moeten leren. Mede dankzij de begeleiding van SDW en haar doorzettingsvermogen kan ze nu nog veel.
“Ik kon alles tot de derde klas van de mavo”, weet Maria nog goed. “Maar toen werd ik ziek in mijn kop. Eerst dachten ze dat ik de boel voor de gek hield.” Uiteindelijk werd in een ziekenhuis in Rotterdam ontdekt dat Maria een hersenvliesontsteking had. “Daarna moest ik alles opnieuw leren. Bewegen, staan, lopen. Ik heb heel wat gevloekt en het was niet makkelijk, maar ik ging door. Ik wilde zelfs kunnen autorijden.”
Roepie
“Nu loop ik met een rollator. Soms voel ik me tachtig. Maar soms voel ik me net een jonge deerne van veertien: dan zing en spring ik.” Begeleider Linda vertelt lachend: “Je weet bij Maria meteen of ze wel of niet vrolijk gestemd is. Als ze vrolijk is, roept ze gezellig 'roepie'. Maar als iets haar niet zint, weet ook iedereen dat.”
Maria woont inmiddels al heel wat jaren bij SDW. Sinds een paar jaar heeft ze een hoekappartement in woonlocatie Zuiderdreef in Bergen op Zoom. Maria: “Ik heb het hier naar mijn zin. Overdag ga ik naar de dagbesteding in het gebouw. Gezellig een kopje koffie drinken en spelletjes spelen. Ook brei ik graag. Vroeger borduurde ik nog, dat zou ik graag wel weer willen kunnen. Verder speel ik al sinds de lagere school blokfluit; dat doe ik nog steeds.”
Blokfluit
Maria pakt haar blokfluit en speelt spontaan een stukje van ‘Morning Has Broken’. Ze wijst naar een foto en poster. Die hebben te maken met Maria’s optreden in schouwburg De Maagd in juli 2023. Of ze toen zenuwachtig was? “Ach, ik stond half in de gordijnen, maar ik heb het gedaan.” Ze speelde ‘Annie’s Song’ van John Denver. Ook andere cliënten van SDW traden toen op.
Haar meisjesdroom om als stewardess in een vliegtuig te gaan werken, is nooit uitgekomen. Maria: “Ik ben bang om met een vol dienblad te lopen. Maar ik ben blij dat ik in ieder geval weer kan lopen. Ik hoop dat ik dat nog lang kan blijven doen.”