Geraldine kreeg ondersteuning bij het vervullen van haar ouderrol

“Ik was in het begin best wel argwanend”, weet Geraldine nog. “Er waren immers al twee kindjes van me afgepakt. De eerste weken bestonden vooral uit observatie: wat gaat goed en waar heb je hulp bij nodig. Daarna werd er een plan gemaakt en aan doelen gewerkt.”

Eén tasje

Begeleider Anky kent Geraldine al vanaf het begin dat ze bij SDW kwam. “Ik weet nog dat ze hoogzwanger binnenkwam met een klein meisje en slechts één tasje met spullen. En dan was er ook een partner die niet meewerkte en zijn verantwoordelijkheid in de vaderrol niet pakte. Ze heeft een pittige tijd gehad.”

Vitrinekast

Langzaam maar zeker leert Geraldine de begeleiders van SDW beter kennen. “Ik zie het als een soort vitrinekast: iedere begeleider heeft eigen dingen waar hij of zij goed in is en ik zocht uit bij wie ik bepaalde vragen het beste weg kon leggen. Soms kreeg ik complimenten en soms ontdekten we samen hoe het anders kon. Natuurlijk waren dat niet altijd de leukste gesprekken, maar ik merkte in ieder geval wel dat de begeleiders niet met het vingertje wezen.”

Dubbel zo hard

“Als ouder met een licht verstandelijke beperking heb ik het gevoel dat ik dubbel zo hard moet bewijzen dat ik een goede moeder ben”, vindt Geraldine. “SDW heeft me wel altijd zelf de verantwoordelijkheid gegeven over het opvoeden van mijn kinderen, ik bleef zelf de opvoeder. Ik vond het moeilijk om een goede balans te hebben tussen een kind opvoeden, het huishouden doen en op tijd zijn voor de workshops die SDW organiseerde. Als ik dan een paar keer te laat was bij zo’n workshop stelde begeleiding de vraag waarom dat was en wat ze konden doen om mij daarbij te helpen.”

Hulp durven vragen

“Geraldine durfde om hulp te vragen als ze ergens tegenaan liep”, vult Anky aan. “Zo hebben we op haar verzoek slaaptraining gedaan met de kinderen. Zodat ze op tijd naar bed gingen en structuur kregen. Na het trainingsappartement is ze verhuist naar een doorstroomappartement en daarna is ze zelfstandig gaan wonen. Met buddy-pleegzorg van SDW kreeg Geraldine de ruimte om af en toe bij te kunnen tanken.”

"Geraldine durfde om hulp te vragen als ze ergens tegenaan liep"

Geboortestad

Geraldine wilde altijd al terugkeren naar haar geboortestad Rotterdam. Een paar jaar geleden verhuisde ze naar deze stad. “SDW heeft me daarbij wel geholpen. Ook hebben we een organisatie gevonden die me daar de eerste jaren nog heeft begeleid. Die begeleiding is helemaal afgebouwd. Zelf ben ik nu aan het werk als ervaringsdeskundige voor MEE. En mijn kinderen hebben de puberteit bereikt. Ik ben er trots op dat ik mijn kinderen vrij heb gelaten in het maken van keuzes, bijvoorbeeld over het geloof. Ze mogen zelf ontdekken wat bij hen past.”

Goede samenwerking

Anky: “Ik ben er wel trots op dat Geraldine nu zelfstandig in Rotterdam woont. We hebben heel wat ellende meegemaakt, maar ook veel leuke dingen. Als ik nu langs Rotterdam Zuidplein rij, dan moet ik altijd denken aan die keer dat we samen naar haar moeder in het verpleeghuis gingen. Ook dat is werken bij OMK. Ik wilde de echte Geraldine leren kennen, wie ze is, waar ze vandaan komt en wat haar achtergrond is. Dat vind ik belangrijk bij de begeleiding van cliënten. Ik denk dat ik Geraldine ook wel echt heb leren kennen. Onze samenwerking was goed!”

Training

“Natuurlijk was ik ook wel eens begeleidingsmoe, hoor”, bekent Geraldine. “Het is niet altijd makkelijk als er anderen over je schouder meekijken. Maar ik ben altijd goed geholpen door SDW.” Geraldine krijgt geen begeleiding meer van SDW en Anky werkt ook niet meer bij SDW, maar allebei zijn ze toch nog een beetje betrokken. “Bij de training voor nieuwe OMK-medewerkers komen we onze ervaringen nog altijd delen.”